syknęłam jadem.

nie jestem typem, co się społecznie angażuje. tak miało być i tym razem. ale.

aferka niewielka i w zasadzie już przebrzmiała. ale.

miałam sobie darować swoją błyskotliwą opinię, ale.

chodzi o dzieci w rajtuzach. 

że to fopas. ojej, jak to nie wypada. dzieci mogą nie mieć różnych rzeczy - rączek lub nóżek, więc dlaczego akurat nie mają spódniczki, skoro mają rajstopy. toż to skandal i targowica.

wiadomo już, jakie mam zdanie.

i miałam nim nie epatować w tej kwestii. ale.

na korytarzach największego szpitala dla dzieci w tym kraju, na dziesięciu piętrach najtrudniejszych chorób, jakie dotykają tych okruchów, na tych korytarzach, na których te mocno doświadczone, ale - wciąż - dzieci, ścigają się na wózkach inwalidzkich, na tych korytarzach, na których koczują z rodzicami, z torbami, w których mają szczoteczkę do zębów, bo nie wiadomo jak długo zostaną, albo tantum verde, bo są już bez zębów, a o jamę ustną trzeba dbać, żeby się zarazki dalej nie rozprzestrzeniały, z torbami, w których mają jedzenie, picie, zabawki, ubrania, koce, termometry, leki, na tych korytarzach, gdzie próbują spać, jeść, bawić się, odrabiać lekcje, na korytarzach, na które trafiają od czwartej w nocy, piątej nad ranem, szóstej, od trzech miesięcy, od dwóch tygodni, od czterech lat, są dzieci w rajtuzach.

niektóre to nawet mają polarowe spodnie w środku lata, a fe.

i bladoróżowe, gaciowe piżamy z heloł kiti pisownia oryginalna.

i kapcie w kolorze wcale nie camel, ale z cekinami albo samochodami, bo łyse dzieci rozpoznasz tu tylko po kapciach.

te niezorientowane w trendach dzieci mają, o zgrozo, pstrokate chustki na głowach. pompy pozwalające im żyć zupełnie niedobrane do koloru rzeczonych rajstop.

mają jeden but zużyty, bo tylko jedna noga działa, okropność. a drugi to chyba matka powinna sama trzeć o beton? bo symetria to piękno?

a te matki, jakie nie wtenczas. wprawdzie każda z cieniem, ale każda z szarym - pod okiem, nad okiem.

ojcowie jacyś tacy nieuczesani, bez prezencji. dźwigają te dzieci bez gracji tam i z powrotem.

i te wózki. o, wózki mają fajne, nowoczesne. wszak spędzą w nich całe życie. no ale naprawdę, żeby tak ufajdać chrupkami. owocami. sondą. wstyd.

koszulki gdyby były od projektantów, to pewnie lepiej układałyby się na zdeformowanych ciałkach.

polska się nie uśmiecha, co? ludzie są szarzy, co? rodzice smutni, co?

a wiesz, że dziecko się nie żali? że kiedy dziecko mówi, że boli, to nie boli? to napierdala. wiesz?

jest naprawdę wszystko jedno co wszyscy macie na sobie, kiedy we dwoje wyciągacie ręce do dziecka, a ono wyciąga ręce do was, kiedy płaczecie we trójkę. kiedy znika za wielkimi drzwiami. kiedy przelewa się przez ręce.

są naprawdę ważniejsze rzeczy, niż rajtuzy.

więc pomyśl o tym, kiedy następnym razem wypuścisz dziecko na mróz w letniej kurtce, żeby ładnie wyszło na zdjęciach.