ty mój dzióbku od starego czajnika.

są ludzie motywowani 'do' i 'od'. do sukcesu i od porażki. ja jestem motywowana do. 'nie zasługujesz na czwórkę na półrocze, ale ci ją postawię' - zawsze gwarantowało u mnie staranie się na koniec roku. i na koniec roku czwórkę. przynajmniej. i do czasu. nigdy nie olałam tego, kto pokładał we mnie nadzieję. jeśli zaś usłyszałam 'zasługujesz na czwórkę, ale jej nie dostaniesz, popracuj' - było dla mnie jednoznaczne, że goń się leszczu, nie zależy tobie, to mnie tym bardziej.

nieładnie do nauczyciela tak goń się leszczu, ale potrafiłam dosadniej, więc do goń się leszczu spokojnie się przyznaję.

miałam na studiach łacinę. mój dziadek, który znał łacinę powiedział, że z tą wiedzą może nauczyć się każdego języka. nauczył się siedmiu. cóż, nigdy nie byłam ani tak mądra, ani tak ambitna jak dziadek. z łaciny pamiętam zaledwie kilka rzeczy. ancilla pulchra est oraz odmianę czasowników: do-das-dare-davi-datum. pani od łaciny, która dała mi na półrocze czwórkę, mimo, iż nie zasłużyłam, była mądra, piękna, dobra, łaskawa i wierzyła we mnie. nazywała się macko. co szybko przeprawiliśmy na macko-mackare-mackavi-mackatum. jedna z dłuższych, ale lepszych ksyw, w mojej opinii. bije ją tylko ksywa wysokiej i mocno otyłej nauczycielki angielskiego mojego brata, mianowicie wielka brytania.

zoja uczy się mówić. urocza jest w tym stanie, bo czuję, że nieświadomie sięga moich polonistycznych korzeni. 'klić' to rysować, kredki. kiedy chce rysować, mówi (naraz): 'klić, klici, kliciam, kliciem' i wierzy, że jedna z tych form jest prawidłowa, a także zrozumiała i przyniesie jej upragnione kredki, kartkę i możliwość mazania po wszystkim. 'baja, bajem, bajom' - włącz mi bajkę. 'czapa, czapom, czapem' - włóż mi czapkę, a w rezultacie - chodź, idziemy. 'sok, soku, sokum, sokom, sokam' - pić, daj mi pić.

głęboka ciemna noc. nadranek jakiś koszmarnie wczesny. śpi się. całą rodziną się śpi. wtem wybudza się. połową rodziny. pierwsza zoja. 'kupa, kupem, kupom'. wiem, że nie uciszę smoczkiem, mlekiem, nie będę udawała, że śpię, nie zasłonię rolet i nie dośpię. trzeba wstać, nie ma rady. wsuwam zimne kapcie na ciepłe stopy, biorę ciepłe dziecię, które głosem skowronka kwili w kółko 'kupa, kupem, kupom', niosę do zimnej łazienki. myję, przebieram. a zmrużone, zaspane, niebieskie i bystre oczko wraz z całą buźką wtula się w moją ciepłą jeszcze od snu szyję i szepcze.

'kocham, kocham, kocham'.

ja też, córeczko. nieodmiennie.