dlaczego matkojedyna nie jest blogiem lajfstajlowym?

przyznaję się. poskakałam niedawno po poczytnych blogach. z dziedzin wszelakich. w dużej mierze - z moich. no i.

ujrzałam tam piękne panie piszące o sobie, że wyglądają jak gówno. cóż, nie mnie się do tego mieszać, ale ja zrobiona nie wyglądam jak te panie o urodzie niby gówna (napisały po angielsku, żeby nie było wulgaryzmu, bo nie dość, że są piękne, to jeszcze sprytne). z drugiej strony - każdego dnia wypatruję jednak kupy u moich pociech, bo na brązowiutką, jędrną kupę dziecięcia to i miło popatrzeć, by się uspokoić, że zdrowe, porządnie odżywione i tak dalej - wiadomo.

inna pani pięknie przystrojona, w sukience, na obcasach, w parku, od niechcenia pozuje z przecudnej urody bobaskiem, czystym, a ubranym niby zwyczajnie, ale ja to bym tak dzieci na wesele wystroiła, gdyby tylko mnie ktoś z szarańczą zaprosił.

kolejne panie z dzieciakami z żurnala. w drogich, stylowych ubraniach (panie oraz dzieci), bawiące się ekozabawkami w pastelowych kolorach (głównie dzieci).

i - swoim zwyczajem - zaczęłam myśleć. dlaczegóż ja nie prowadzę bloga o lajfstaju? fakt, że mam taki stajl, żeby każdego dnia jakoś przeżyć ten lajf nie ułatwia mi sprawy. ale. toć ja lubię wyglądać, lubię, jak dzieci wyglądają, dlaczego więc, o losie, dlaczego ja nie stroję siebie i dzieci i nie cykam im fot? nie wiem. 

może dlatego, że na podwórku mamy 

błoto

kamienie

kretowiska

koty

a nade wszystko płot?

a po skończonym spacerku czas na powrót do domku i dalszy ciąg pysznej zabawy:

oszczędzam szanownemu państwu foty samej siebie, bo to byłaby wisienka na torcie, a tort jest słodki, a ja zaś tak szałowej aparycji, że jeszcze by państwa zemdliło. 

widać pozazdrościłam. i owszem, zrobiłabym może jeszcze kilka uroczych fotografii, kiedy uśmiechnięte wszystkie trzy pichcimy sobie radośnie jakieś biociasteczka w lśniącej kuchni, ale złodziej mi ukradł aparat fotograficzny. być może to nawet ten sam gnój, który wziął sobie kawałek naszego auta, kiedy wróciłam z dzieckiem po półtora miesiąca pobytu w szpitalu. 

tak więc nie będę już raczyć tu nikogo naszymi boskimi ciałami, wnętrzami, stylówkami, a złodziejowi życzymy, by mu zdechło co ma najcenniejszego. jeśli jest to nasza nawigacja, to niech zdechnie zaraz po tym, jak zaprowadzi go do sprawiedliwości. o.

natasza nosi: znamiona dziecka psychicznie ponadprzeciętnie rozwiniętego.

zoja nosi: piach, ślimaki, trawę, kamienie - niektóre z tych rzeczy w buzi.

matka jedyna nosi: się z zamiarem, że zacznie ćwiczyć.