diamenty.

wiem, że to nic nowego, ale zadziwia mnie fakt, że po tak długim czasie bycia mamą, nadal mnie to tak zaskakuje i rozczula. 

chyba zimno mi, tęsknię za starszyzną, co to utknęła z tatą w poznaniu, bo warunki pogodowe nie pozwoliły samolotowi dolecieć do macierzystego portu. mała wycałowana śpi, a ja palę w piecu i z przerażeniem zerkam w stronę prasowania. już się nie da udawać, że się tego nie widzi. czomolungma prania. czyli idę. to niebywałe, ale matkajedyna nie tylko używa swych nadobnych palców do wklepywania co ciekawszych przemyśleń oraz wciskania z wyższością pin i zielony, ale także prasuje, pierze, sprząta, gotuje, wyciąga zabawki z licznych w tym domu czarnych dziur, odsmarkowywuje dzieci, przetyka kibel, podciera pupunie, zdrapuje zewsząd naklejki, gilgocze, pielęgnuje, głaszcze, grozi, et cetera.

matkajedyna użyła też swych nadobnych paluszków do wciśnięcia na nie pierścionka zaręczynowego oraz obrączki.

obrączkę matkajedyna wybrała oczywiście przepiękną i z diamentem.

a teraz funkcje żony i matki się połączyły, więc matkajedyna ma złotą albo nawet tytanową, jak obrączka, radę.

otóż.

młoda mamo.

zanim będziesz myła kupę z niemowlaka, zdejm se obrączkę, w innym wypadku kupa nalezie do diamentu. i albo se kup diament wielki jak nie wiem co, żeby móc kupę wydłubać wykałaczką, albo udawaj, że diament jest z natury żółty.

bo jest, co nie?