jak ostryga.

modlą się za nas ludzie do jezusa, modlą się do buddy, modlą się do kriszny, do aniołów. do lekarzy, pielęgniarek, pilota samolotu dodatkowo ja się modlę. o bezpieczeństwo dla mojego dziecka.

będzie dobrze. być musi. jakkolwiek nie będzie, będzie dobrze, ba, najlepiej dla nas!

tak bardzo w to wierzę, tak mnie w tym ludzie wspierają, że nie może być inaczej.

nie chcę dołować, nie chcę pikować; wieczna dolina, a w dolinie wieczna zmarzlina. tam na dole cały czas się tli iskra i z tej iskry jeszcze wznieci się potężny ogień. wiem to, chcę to wiedzieć.

zdarza mi się pęknąć, jak niedawno. niektóre sytuacje nie sprzyjają okazywaniu siły, ale potem się dźwigam. i działam.

czasem niestety muszę być otwartą ostrygą, wątłym flaczkiem w śluzie, w wydzielinie, którą ktoś wielki może pożreć w każdej chwili. jednym ruchem zmieść z powierzchni. a potem znów zamykam się w swojej skorupie, nie daję do siebie podejść, nie otwieram się tak łatwo, jestem ostra i schowana. chyba, że ktoś umie, to mnie otworzy bez noża. tyle ziaren piasku w środku i żadnej perły. nigdy. 

a, nie, bzdury opowiadam. dwie perły. 

natasza i zoja.