co za niefart.

są takie dni, że co za niefart. ale dziś do nich nie należało. bardziej wczoraj, kiedy pierwszy raz od dawien dawna wyszłam spotkać się w mieście z koleżankami na 3 godziny i po pierwsze - po całym dniu zabawy z dziećmi, podróży z nimi i targaniu ich tam i nazad na podwórku, okazało się, że zapomniałam kosmetyczki i koszulki na zmianę, a po drugie - pół godziny z tych trzech godzin zajęło mi znalezienie czynnego bankomatu. wszystko zganiłam na czarnego kota, który przebiegł, a w którego nie wierzę. 

dziś było natomiast fenomenalne, przebieżka z dwójką dzieci po galerii handlowej, by kupić jakiś ciuch na przyszłopiątkowe wyjście. okazało się jednakowoż, że nie ma ładnych spódnic na mnie, nie ma nawet brzydkich. tak więc kupiłam sukienkę i albo zagłodzę młodsze dziecko, albo - jeśli przyjdzie mi jednak karmić - będę stać/ siedzieć/ leżeć z sukienką zadartą pod szyję, w samych rajtach. w kościele. trudno. bóg mi pewno wybaczy, gorzej z dewotami.

ale sukienkę jednak kupiłam, do tego jest bardzo ładna, więc nie mam na co narzekać. mąż zrobił był pyszny obiad, dzieciątka spały, cud, miód i orzeszki. w ferworze postanowiłam upiec chleb, no i stało się.

stłukłam na kafelkach całą butelkę oliwy.

co za niefart.

pierwsza myśl. rozpłakać się i uciec. ale nie mogłam, bo to właśnie robiło moje starsze dziecko.

druga myśl. stłuc w to samo miejsce butelkę płynu do mycia naczyń, zostawić na noc i czekać co się wydarzy, jeśli nic - rozpłakać się i uciec. ale nie mogłam, bo płyn do mycia naczyń jest w plastikowych butelkach.

trzecia myśl. pozbierać szkło i umyć podłogę. dopiero mi się zachciało płakać i uciekać. ale zmierzyłam się z tym.

nie powiem, że podłoga lśni, bo lśniła właśnie wtedy, jak rozcierałam po niej oliwę. ale dawno nie było tak posprzątane. umyłam podłogę tryliard razy, a jak już się tarzałam na parterze, to zauważyłam, że szafki też wymagają magicznego dotknięcia szmatą, tak więc omiatałam dobytek, w jakimś amoku. umyłam wszystko. cały świat umyłam, taka byłam! jutro ubieram choinkę, gotuję dwanaście potraw i jemy. 

z podłogi.