przeprosiny.

byłam na występie. swoim. po dziesięciu miesiącach bez sceny. byłam zesrana, wiadomo. na szczęście robię to tyle lat, że tylko ja o tym wiedziałam. że miałam czas na myśli w stylu: "gest wyprowadzony poprawnie, więc nie cofam", "a cóż to za emocja, że w jej trakcie przełknęłam ślinę" i takie tam. na szczęście panowie wcześniej przełknęli coś innego i niuanse w stylu czy gest do końca wyprowadzony mogłam se wsadzić tam, gdzie akurat skupiał się ich wzrok. nie było źle, nawet było dobrze. zoja rozryczała się tylko pod koniec, ale za to, że się tak wyrażę, na pełnej kurwie, panie kapitanie. przeukochana teściowa moja zajęła mi się drugim dzieckiem w garderobie, podczas gdy jeszcze bardziej przeukochany syn mojej teściowej bawił swą pierworodną w domu i próbował utulić ją w histerii, że chce ona do mamy. 

udało się, nieśmiały powrót do zawodu uznałam za pozytywny, zaraz drugi kroczek, potem trzeci i jak już się rozhulam, to kto wie, gdzie się dotoczę i co się jeszcze wydarzy. marzy mi się monodram, ale nie wiem czy mam tyle jajec. o książce nie wspomnę. marzenia dobra rzecz, trzeba mieć.

wracałam z grania ciemną nocą, z zojką, we mgle, krętymi dróżkami, bez nawigacji, przez wiochy zabite deskami, po drodze bez oznakowań, bez zasięgu w telefonie. oczy mi prawie wylazły z oczodołów, wytęż wzrok, taka zabawa z dzieciństwa. jedyny wóz, który po drodze napotkałam, to karawan, daję słowo, żywej duszy naokoło. wiało grozą i wiatrem, smagało deszczem i terpało strachem. jakimś psim swędem zatankowałam auto, inaczej stanęłabym na poboczu i czekała na wiosnę. 

kiedy tak zajechałam pod dom, z dzieckiem w foteliku, z fotelikiem na ręku, wlazłam prawie na przeprosiny kota. zajebiście wielki szczur. leżał sobie, nie żył, kot koło niego krążył - żył, na mordzie miał napisane: "może i zeżarłem ci kolację, no to teraz masz moją. sorry. mogę spać w chacie?"

kochany kotku. dziękuję ci za twój gest, jednak gardzę szczurami i makdonaldem, którego nazywam tak samo. mógłbyś mi upolować tibołna midium i też bym wzgardziła, albowiem zawzięta jestem, zwłaszcza, że się doskonale znamy. byle szczurem mi mordy nie zatkasz!

kot pochłonął szczura sam, wiem, bo rano się poślizgnęłam na wątrobie. 

przeprosiny odrzucone, jak ja na widok zdechłego szczura w drzwiach.

znowu po mnie jadą w sieci. trudno, ironia i sarkazm dla inteligentnych, internet dla wszystkich.

w domu przepięknie. nataszka ma bunt, z niemieckiego "kolorowy", nie zakłada kapci. kolorowych. od podłogi ciągnie, dwa dni temu gorączkowała, ja dostaję szału i biegam za nią z kolejną parą skarpet typu frotte z abeesem. zojka natomiast jest tak miła, że narzygała mi dziś do kaptura. dziękuję, nie musiałam sprzątać. zmieniłam bluzę, ucałowałam rozdziawioną słodycz i usypiałam jęczącą ze dwie godziny. coś idzie. kupa, zęby, albo koniec świata.